ഒരു പേരും പാകമാകാത്ത കവിത

അക്ഷരങ്ങൾ പരാഗണം നടത്തുന്ന
കവിതയാണ് നീ.
നിന്റെ കണ്ണുകൾക്ക്
നിലാവിന്റെ നീലത്തണുപ്പാണ്.
വഴിയൊഴിഞ്ഞ ജീവിത വേഗങ്ങൾ
നിന്റെ യാത്രകൾക്കന്യം!
ദിശ മുറിഞ്ഞ കാഴ്ചകൾ
സ്വപ്നങ്ങളിൽ നിന്നോട് സംസാരിക്കാറില്ല.
നിന്റെ വാക്കുകൾക്ക്
പറയാനുള്ളത് ദൂരങ്ങളെ പറ്റിയാണ്.
പകുതി ചേർന്ന നിറങ്ങളിൽ നീ
കടലാഴങ്ങളുടെ ചായങ്ങൾ ചേർത്ത് കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.
പാകമാകാതെ പഴുക്കാൻ നോക്കുന്ന ബോധ്യങ്ങൾ
നീ അരക്കിട്ടുറപ്പിച്ച് വാക്കിന്റെ വിടവുകളിൽ ഒളിപ്പിക്കുന്നു.
നിന്റെ വേരുകൾക്ക് കട്ടിമണ്ണിന്റെ
അടിയിൽ പൂക്കുന്ന സ്വർണത്തിന്റെ സ്വാദാണ്.
ആകാശമാണ് നീ.
മഴയും വെയിലും
ഒരേ പോലെ നിന്നെ നനയും.
വേറെ വേറെ ഒഴുകുന്ന
കുറേ നീർച്ചാലുകൾ
ഒത്തുചേരുന്ന വലിയൊരൊഴുക്കാണ് നീ.
നീയാണ് തുടക്കം.
തുടർച്ചയും നീ തന്നെ.
കവിതയാണ് നീ.
അക്ഷരങ്ങൾ പൂക്കൾ വിടർത്തുന്ന കവിത.